Stanowisko KZ
KIM JESTEŚMY
W SPRAWIE BŁOGOSŁAWIEŃSTWA DZIECI
1. Zgodnie z przesłaniem Pisma Świętego w zborach naszych praktykuje się tzw. ofiarowanie dzieci Panu, które jest też modlitwą o Boże błogosławieństwo (Mt 19,13-15; Mk 10,13-16; Łk 18,15- 17).
2. Uroczystość ta jest prośbą rodziców i całego zboru o Boże błogosławieństwo dla dziecka i jego rodziców w trudach codziennych wysiłków wychowawczych, a nie jest substytutem Chrztu.
Warszawa, wrzesień 2002 roku
W SPRAWIE CHRZTU WIARY
1. Greckie słowo baptidzo oznacza myć, zanurzać i przeszło do terminologii chrześcijańskiej jako terminus technicus czynności związanej z aktem inicjacji chrześcijańskiej. Samo słowo baptidzo jest odmienne zarówno w treści jak i w znaczeniu od takich pojęć, jak: proschysis (polanie) czy rantismos (pokropienie). Występuje w NT ok. stu razy, wliczając w to również obmycia rytualne żydów, chrzest Jana Chrzciciela, chrzest w Duchu Świętym.
2. Chrzest jest przykazaniem Pańskim, a jego konieczność nie podlega dyskusji.
3. W nauczaniu Jezusa Chrystusa i apostołów Chrzest me wiele odniesień i obrazów, które pozwalają stwierdzić, że mamy do czynienia z rzeczywistością złożoną i wieloznaczeniową. Obrazy najczęstsze to:
• obmycie z grzechów - uwolnienie od oskarżającego sumienia,
• pogrzebanie starego człowieka, i co się z tym wiąże, wzbudzenie z martwych do nowego życia - narodzenie na nowo,
• przyobleczenie się w Chrystusa - utożsamienie z Chrystusem.
4. Przez wiarę i Chrzest stajemy się częścią Ciała Chrystusa - Kościoła.
5. Chrzest uznajemy za finalny akt procesu narodzenia na nowo.
6. Chrzest nie tylko wskazuje na nawrócenie i inne rzeczywistości duchowe, (takie jak: obmycie i uwolnienie z grzechów, oczyszczenie sumienia ze wszystkich obciążających win, zmartwychwstanie do nowego życia itp.), ale je poświadcza.
7. Zgodnie z przykazaniem Jezusa Chrystusa Chrzest może mieć miejsce wówczas, gdy człowiek uwierzy (Mk 16,16; Mt 28,18-20; Hbr 11,6) - gdy nawróci się, odrzuci grzech wyrażając szczerą pokutę, wyzna Jezusa Chrystusa jako Pana i Zbawiciela (Dz 2,38.39; 8,37; 10,4448; 16,30-32).
8. Chrzest, w znaczeniu biblijnym, musi być aktem wolnym ze strony człowieka, który zwraca się o jego spełnienie do Kościoła.
9. Odmawiamy Chrztu:
• niemowlętom i małym dzieciom,
• osobom nienawróconym lub o nieszczerych intencjach,
• osobom znajdującym się w stanie utraty przytomności, śpiączce lub śmierci klinicznej itp.
• osobom o średnim i dużym zaburzeniu psychicznym; w tym wypadku istotnym elementem jest z jednej strony orzeczenie lekarskie, z drugiej zaś - odpowiedzialne zachowanie Rady Starszych zboru, która jest zobowiązana do zbadania sprawy i podjęcia decyzji.
10. Zgodnie z nauką apostolską o jedyności Chrztu (Ef 4,5) uważamy, że pewne akty chrzcielne czynione przez niektóre Kościoły nie są realizowane zgodnie z zasadami Słowa Bożego i w związku z tym uznajemy je za nieważne. Za takie uważamy chrzty:
• Udzielane w wieku niemowlęcym.
• Udzielane osobom nienawróconym.
• Udzielone niepoprawnie teologicznie lub formalnie, tj. wówczas gdy:
– Została naruszona zasada właściwej motywacji, jak w przypadku przymusu psychicznego czy fizycznego (np. osoba chrzczona nie w pełni decydowała o tym, czy chce być ochrzczona, jak to może mieć miejsce u ludzi z zaburzeniami psychicznymi lub u dzieci, na których rodzice wymusili taką decyzję)
– Chrzest został udzielony przez nieupoważnionego do tej czynności kościelnej chrzciciela i można mieć uzasadnione wątpliwości, co do poprawności formalnej udzielonego chrztu; nie istniały przy tym żadne okoliczności usprawiedliwiające takie postępowanie chrzczącego, a ochrzczony ma w tej kwestii wątpliwości. W tym wypadku rozstrzygają ca jest decyzja Rady Starszych.
– Materia lub forma chrztu nie zostały zachowane.
– Mamy do czynienia z udzieleniem go przez osoby o przekonaniach antytrynitarnych. W takich sytuacjach wymagane jest udzielenie Chrztu. Nie jest to jednak chrzest ponowny, gdyż poprzedni nie spełniał znamion Chrztu i w tej sytuacji uznać go należy raczej za akt zbliżony do Chrztu, ale nim nie będący. Zaleca się, aby decyzję o Chrzcie pastorzy i Rady Starszych podejmowały ze szczególną rozwagą.
11. Ostateczna odpowiedzialność za decyzję udzielenia Chrztu spoczywa na Radzie Starszych, która w myśl Prawa Wewnętrznego Kościoła jest upoważniona do przyjmowania nowych członków zboru.
12. Katechumeni poniżej 16 roku życia pragnący przyjąć Chrzest muszą mieć zgodę rodziców lub innych opiekunów prawnych.
13. Materią Chrztu jest woda.
14. Dla ważności Chrztu nie ma znaczenia, czy jest on dokonywany w rzece, morzu, jeziorze, w innych zbiornikach naturalnych, czy też w zbiornikach sztucznych, takich jak baseny i baptysteria. Istotne jest jednak, aby zbiornik wodny nie deprecjonował powagi Chrztu. Ze względu na świętość Słowa Bożego zaleca się zwrócenie uwagi na otoczenie, w jakim Chrzest jest dokonywany.
16. Do formy Chrztu zaliczyć należy: złożenie wyznania wiary przez katechumena, wezwanie Imienia Bożego i akt zanurzenia.
17. Przed wezwaniem Imienia Bożego i zanurzeniem, katechumen powinien złożyć wyznanie wiary, odpowiadając na trzy pytania chrzciciela, na przykład:
• Bracie/Siostro [imię], czy wierzysz, że Jezus Chrystus jest Synem Bożym?
• Czy wierzysz, że On zmarł za twoje grzechy i zmartwychwstał dla twojego usprawiedliwienia?
• Czy pragniesz być ochrzczony i przyrzekasz służyć wiernie Jezusowi we wspólnocie Jego Kościoła przez całe twoje życie?
Chrzciciel wypowiada formułę chrzcielną w brzmieniu: Na podstawie twojego wyznania wiary i pragnienia Chrztu – chrzczę ciebie w Imię Ojca, i Syna, i Ducha Świętego.
18. Nie praktykujemy Chrztu w formule ograniczonej tylko do Imienia Pana Jezusa Chrystusa. Stwierdzamy, że Księga Dziejów Apostolskich podaje jedynie opisy Chrztu, a nie formułę chrzcielną.
19. Zaleca się, żeby chrzciciel ubrany był zgodnie z powagą chwili. Najlepszym strojem na tę okazję jest toga lub ubiór duchownego.
20. Zaleca się, żeby katechumen ubrany był w specjalne szaty (zwyczajowo koloru białego). Należy także zwrócić uwagę, aby przestrzegać zasad skromności i nie dopuścić do zbyt skąpego stroju lub takiego, który po zanurzeniu w wodzie stanie się nieodpowiedni z punktu widzenia zarówno estetyki jak i skromności.
21. Osoba ochrzczona otrzymuje świadectwo chrztu.
Warszawa, wrzesień 2002 roku
W SPRAWIE MAŁŻEŃSTWA, ROZWODU, POWTÓRNEGO MAŁŻEŃSTWA ORAZ PLANOWANIA RODZINY
1. Małżeństwo jest instytucją ustanowioną przez Boga. Jest to monogamiczny i nierozerwalny związek mężczyzny i kobiety (Rdz 2,23-24; Mt 19,5-6; Mk 10,6-12; Ef 5,31).
2. Małżeństwo uważa się za zawarte z chwilą złożenia ślubowania mającego charakter aktu publicznego zgodnego z obowiązującymi normami prawnymi i kościelnymi (Rdz 24,67; 29,22-23; Sdz 14,10; Rt 4,11-13; Mt 1,18-21;).
3. Zawieranie związku małżeńskiego przez osobę wierzącą z osobą niewierzącą – mimo ważności tego małżeństwa – uważa się za niezgodne z wolą Bożą (2 Kor 6,14-16).
4. Rozwód jest złem (Ml 2,13-16; Mt 19,8; Mk 10,9).
5. Uznaje się dopuszczalność rozwodu w przypadkach szczególnych przedstawionych w Nowym Testamencie:
• klauzula Mateuszowa (5,32; 19,9),
• obie klauzule Pawłowe (1 Kor 7,11.15).
6. Powtórne małżeństwo jest możliwe, gdy rozwód nastąpił w wyniku wszeteczeństwa lub z inicjatywy strony niewierzącej. Odnosi się to także do osób rozwiedzionych z innych przyczyn niż wyżej wymienione, jeżeli rozwód miał miejsce przed ich nawróceniem. Jednak w każdym przypadku kwestia powtórnego małżeństwa powinna być rozpatrywana indywidualnie. W związku z tym nie należy wymagać od pastora spełnienia posługi ślubnej, jeśli zakłóca to spokój jego sumienia (Mt 5,32; 19,9; 1 Kor 7,15; 2 Kor 5,17).
7. Współżycie płciowe przedmałżeńskie i pozamałżeńskie, współżycie homoseksualne oraz dewiacje seksualne wymienione w Piśmie Świętym są grzechem (Kpł 18,22-23; Pwt 5,18; 22,13-29; Mt 1,18-25; 5,27-28; Łk 1,34; Hbr 13,4; Rz 1,26-27).
8. Uznaje się świętość pożycia płciowego w małżeństwie, przez które realizuje się biblijna zasada: „staną się jednym ciałem” i które służy prokreacji (Rdz 2,24; Kzn 9,9; 1 Kor 6,16; 7,3-5).
9. Małżonkowie mają prawo do planowania rodziny zgodnie z ich chrześcijańskim sumieniem; dopuszcza się stosowanie środków antykoncepcyjnych za wyjątkiem wczesnoporonnych. Aborcja jest grzechem (Rdz 1,28; Wj 20,13).
Warszawa, maj 2010 roku